:D แต่ ปาก

ไม่ได้ตั้งใจนะ T^T

แข่งกัน...เรื่องไร้สาระ

ลืมไปแล้ว . . .

นัก . . .

ยุคสมัยที่เคยคุ้น . . . ต่างกับยุกสมัยที่คุ้นเคย

Korea in . . . Thailand

หนาวๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ทำไมอากาศมันได้หนาวเหน็บแบบนี้

เริ่มใหม่อีกที . . .

จะเปิดทเอม summer แล้ว งานเงินนก้อไม่ได้ฝึกกะเขา  เพราะเกรดเรามันไม่มั่นคง เฮ้ออออ

Mizz U my Sis T^T

คุณเคยเป็นคนๆนึงที่เกิดมา แล้วไม่เคยเห็นหน้าคนในครอบครัวหรือเปล่า . . .

ผมเองเป็นคนๆนั้น

พี่สาวผมลาโลกก่อนที่จะได้เจอกันในวันเกิดของผม

แม่เล่าให้ฟังว่า พี่เคยเป็นเด็กดีขนาดไหน

แม่เล่าให้ฟังว่า แม่เข้าใจว่าผมคือพี่คนนั้นที่กลับมาหาแม่อีกครั้ง

ตอนนี้เหลือผมแค่ตัวคนเดียว ในครอบครัวที่พ่อและแม่ยังมีอยู่

ผมเคยเป็นเด็กดี . . . กว่านี้

ผมเสียใจ . . . ผมเสียใจ

ร้องไห้ . . . ที่ไม่ได้ทำอะไรให้สมกับเป็น

ลูกคนเดียวหัวแก้วหัวแหวน

. . . ผมขอโทษครับพ่อ แม่ พี่

ผมจะทำตัวให้ดีกว่านี้ และจะดูแลหลาน ให้ดี

ขอขอบคุณนักเขียนการ์ตูนทุกๆท่านมากๆ เลยครับ ^^

คุณรู้ไหม ... อะไรที่สร้างแรงบัลดาลใจให้ "เดอะดวง"

คุณรู้ไหม ... อะไรที่สร้างแรงบัลดาลใจให้ "อุตสาหกรรม"

คุณรู้ไหม ... อะไรที่สร้างแรงบัลดาลใจให้ "ทุกอย่างที่เป็นความ Create"

.
.
.

คำตอบคือ จินตนาการของคนๆหนึ่ง ที่ประกอบอาชีพนักเขียนการ์ตูน  ไม่ว่าจะเรื่องใดๆ มันเกิดมาจากความ create เกิดจากความมีจินตนาการที่สมเหตุสมผล ไม่ได้เพ้อฝันจนหลุดโลก แล้วมันก็ทำให้เกิดหลายๆ อย่างบนโลกใบนี้ ที่เกิดขึ้นจริงเหมือนหลุดออกมาจากการ์ตูน  --  รู้ได้ไงว่าไม่หลุดโลก

คุณเคยได้ยินไหมครับว่า

"อะไรที่มนุษย์สามารถจินตนาการถึง นั่นหมายถึงว่าสมองมนุษย์เรามีความสามารถถึงขึ้นนั้น และสามารถเกิดขึ้นได้ เพียงแค่รอปัจจัยอย่างอื่นมาประกอบ มันก็จะเกิดขึ้นได้ครับ"

ดังนั้นผมจึง ขอบคุณทุกๆท่านจริงๆ

ขอคารวะ และตอนนี้ผมดู Digimon อยู่  หนึ่งในการ์ตูนในดวงใจเลยทีเดียว

การแก้เกม . . . ชีวิตจริง

ตั้งแต่อยู่มัธยม   ผมก็ได้คิดอะไรมากขึ้น  จนได้รู้จักกับคำว่า  "เกมชีวิตจริง"  ขีวิตจริงมันเป็นเกมครับ  เกมที่เราต้องวางหมากชีวิตของตัวเอง  ให้เดินไปในทางที่จะสามารถไปถึงจุดหมาย  แต่ว่าจุดหมายคืออะไรอ่ะ ใช่ครับ  จุดหมายของผมมันเปลี่ยนไป  หลายสิ่งที่ผมสนใจตอนนี้รู้แล้วว่า  คน ๆ เดียวไม่สามารถเอาทุกอย่างมาไว้ในมือได้  คิดง่ายๆ เลย  24 Hr. ของ 1 วันเนี่ย ไม่สามารถทำอะไรได้ทุกอย่างที่ต้องการหรอกครับ  เวลามันถูกแบ่งมาให้ใช้ในอัตราส่วนที่พอเหมาะพอควร  เหมาะสมแก่กิจวัตรของเรา  แต่การที่เราใช้เวลาโดยสิ้นเปลือง ไปกับเรื่องที่สนุก  และไม่เกี่ยวกับการก้าวเดินไปข้างหน้าในชีวิตเรานั้น   มันทำให้หลายๆอย่างที่ควรจะเป็น  ถูกบิดเบือนไป  ทำให้เราออกนอกเส้นทาง  ชีวิตมันเลยเป็นแบบทถกวันนี้  แต่ที่ผมรู้อย่างนึงว่า  เกมมันสามารถแก้เกมได้ครับ  มันแก้ได้ แต่ต้องแก้ให้ถูกวิธี   ถ้าบางวิธีมันไม่ได้ผล ก็ใช้วิธีอื่นที่เหมาะสมกว่า

ตอนนี้ก็สุดแล้วแต่ว่า  จะเลือกทางไหนล่ะ . . .


ผมบอกกับตัวเองอย่างนั้น  . . .  เมื่อไรนะจะได้คำตอบ

How do I Live?

ผมเป็นคนๆนึงที่ตั้งแต่มีชีวิตวัยเด็ก ผมเป็นคนที่มีเพื่อนฝูงมากมาย  แล้ววันนึงสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตผมคือเกมส์  Ragnarok Online ครับ  มันเปลี่ยนโลกใบเล็กที่ตั้งใจอยู่กับการเรียนไปวันๆ ของผม ให้ได้พบเพื่อนกลุ่มนึงที่เป็นเพื่อนใหม่ และประกอบกับผมยอมอุทิศเวลาให้กับมัน ดังนั้น เรื่องราวต่างๆ จึงเกิดขึ้น . . .

Ragnarok Online

ผมยังจดจำวันแรกที่ผมใช้บริการ @cash ของ Asiasoft ผมยังจำได้ คลิกแรกที่ผมกดเข้าเกมส์  มันเป็นอะไรที่ผมไม่เคยมาก่อน เมื่อผมอยู่มัธยม สิ่งเดียวที่ผมเคยยึดติดคือ  การเล่น YuGi Card  มันเป็นอนาคตที่ผมอยากจะใช้เวลากับมันมาก  แต่เมื่อผมได้เล่นเกมนี้  ทุกๆ อย่างก็เปลี่ยนไป หลายๆอย่างในเกมนี้สอนให้รู้ว่า  เพื่อนในโลกออนไลน์เป็นอย่างไร และอีกหลายๆ อย่างที่ผมอยากจะพรรณนาถึง . . .

แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือผมไม่ได้อยู่ที่เกมส์นี้ถาวร  มันไม่สามารถทำได้  เพราะอะไร? --  เพราะผมเป็นคนที่รู้เท่าไม่ทันคน  ผมเป็นคนที่ไม่สามารถ Control คนอื่นได้  จาก Player ที่เป็นลูกกิลด์ของคนอื่น  ตั้งใจทำสุดชีวิต   แต่ผมไม่ชอบที่จะรับคำสั่งใครมากนัก  จนวันที่ได้เป็นหัวหน้ากิลด์  มันบ่งบอกว่าผมบริหารกิลด์ไม่ได้   ความล้มเหลวเกิดขึ้นภายในระยะเวลาไม่นานนัก  ทุกวันนี้ผมยังคิดไม่ออกว่า  ควรจะทำอย่างไร  ถึงจะสามารถเข้าถึงคนจำนวนเยอะๆ ได้  เมื่อถึงมหาวิทยาลัย  ผมเป็นสันทนาการ  เพื่อที่จะได้เป็นคนที่เค้ารู้จักกันเยอะๆ  เพื่อที่จะได้เป็นส่วนหนึ่งของการทำงานต่อไป  แต่ผมรู้สึกว่าผมพลาด  พลาดบางอย่างไป  นั่นคือการเห็นแก่ตัวของผม  ผมคิดว่าบางอย่างที่เราไม่ควรทำ  เราก็ไม่ต้องทำ  นั่นเป็นเรื่องที่ผิดถนัด  ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่า  แม้แต่คนที่เรารู้จัก เราก็ไม่ได้รู้จักเค้าจริง ๆ เพราะใคร . . .  

เพราะตัวเราเอง  หลายๆ อย่างมันเลยไม่สามารถเป็นไปตามที่เราต้องการได้  ...  พอเถอะ  อย่าใช้ชีวิตแบบนี้อีกเลย   

ผมบอกกับตัวเอง . . .

ทำดีก็ทำได้ . . . แต่ทำไม๊ ไม่ทำวะกรู T^T

จบลงไปกับการสอบแบบมาราธอน --  มันเหนื่อยมากๆเลยกับการที่เราต้องอ่านหนังสือ 8 วิชา ให้ทันการสอบ 4 วัน  ผมจำได้นะตอนที่ไปขออาจารย์ลงหน่วยกิตเพิ่มน่ะ  อาจารย์ถามผมว่า จะไหวเหรอ 58 หน่วยนะ มันหนักนะ -- ผมตอบ "สบายครับ ตั้งใจเรียนหน่อยยังไงก็สบาย"  --  อาฮะ เอาละสิ ตอบไปแบบนั้นโดยที่ไม่เคยคิดเลยว่า ตลอดเวลาที่เราเคยเรียนตามปกติ 24 หน่วย  มั๊นนน ก็หนักอยู่แหละ แล้วยิ่งมาเพิ่มอีก 3 วิชา เนี่ย ดันบอกว่าสบาย . . . T^T แล้วเป็นอย่างไรล่ะ ผลสุดท้ายคือความเหนื่อยๆๆๆๆๆๆๆ  พอมันเหนื่อย ช่วงแรกๆก็ยังกัดฟันทน   ไปเรียนได้ไม่เคยคลาด ไปเรียนได้ไม่เคยบ่น  แต่พอปัจจัยมันรุมเร้ามากขึ้น ฮ่าๆ ในที่สุดสันดานดิบก็ออกมาจนได้    ไปเรียนก็ไม่ไป การบ้านก็ไม่ทำ  อะไรก็ไม่ไหวซักอย่าง  งัวเงียตื่นเช้าไม่ไหว Lab ก็เลยไม่ได้เข้า  เอาเข้าไป  แล้วด้วยความเป็นปี 3 เนี่ย  วิชชาอะไรต่ออะไรต่างๆ มันก็ยากขึ้นตามธรรมเนียม  แล้วยิ่งเจอคนสอนที่เก่งสุดยอดทะลุโลกไปแล้วเนี่ย  ด้วย IQ น้อยๆ ของผมก็ไม่สามารถตามเขาทันได้ เพราะไม่สามารถขยันทบทวนตำราได้เท่าที่ควรจะทำอีกต่อไป --  ความอ่อนล้าและท้อใจบังเกิด มันไม่อยากจะไปเรียนอีกต่อไป  แล้วยิ่งคิดถึงว่า ตัวเองต้องจบ มากกว่า 4 ปี ยืนมองเพื่อนๆรับปริญญา  แล้วเราต้องไปรับพร้อมน้อง ซึ่ง   .. ก็ไม่รู้จะรุ่นไหน  มันน่าอนาถใจจังเลย  เพิ่งจะรู้ว่า . . . --  รุ่นพี่ที่เขาเป็นแบบนี้ มันรู้สึกแบบนี้นี่เอง  เขาถึงได้อวยพรให้น้องๆ  "จบ 4 ปีกันไปเถิด อย่าเตลิดเปิดเรียนให้เวียนหัว  ไม่ตั้งใจผลร้ายเลยเข้าตัว  ไหว้จนทั่วก็ไม่ช่วยให้รอดไป"   --  อย่างที่บอกนะครับ  สิ่งศักด์สิทธิ์ก็รับรู้ถึงความพยายามของเราเช่นกัน   ต่อให้บนบาลศาลกล่าวไปแค่ไหน  ก็ไม่ได้ช่วยให้ผลการเรียนมันพลิกล๊อกได้หรอกครับ T^T  นอกจากจะพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก็ยังต้องพึ่งตนเองด้วยเกือบ 100%  

After Shock!

ผมให้ 10 ริกเตอร์สำหรับความผิดพลาดครั้งนี้ครับ  --   ทำไมถึง 10 ริกเตอร์เหรอ แล้วมันเรื่องอะไรละ?? ที่เราโดน After Shock ขนาดนี้ ก่อนที่จะไปฟังเรื่องราวกัน ก็ควรจะไปดูกันก่อนว่า ทำไมถึงจะต้องบอกว่า
มันรุนแรงขนาดนั้น??

ขนาด	ความสัมพันธ์ของขนาดโดยประมาณกับความสั่นสะเทือนใกล้ศูนย์กลาง
1-2.9	เกิดการสั่นไหวเล็กน้อย ผู้คนเริ่มมีความรู้สึกถึงการสั่นไหว บางครั้ง รู้สึกเวียน ศีรษะ
3-3.9	เกิดการสั่นไหวเล็กน้อย ผู้คนที่อยู่ในอาคารรู้สึกเหมือนรถไฟวิ่งผ่าน
4-4.9	ผู้ที่อาศัยอยู่ทั้งภายในอาคาร และนอกอาคาร รู้สึกถึงการ สั่นสะเทือน วัตถุแกว่งไกว
5-5.9	เกิดการสั่นไหวรุนแรงเป็นบริเวณกว้าง เครื่องเรือน และวัตถุมีการเคลื่อนที่
6-6.9	เกิดการสั่นไหวรุนแรงมาก อาคารเริ่มเสียหาย พังทลาย
7.0 ขึ้นไป	สิ่งก่อสร้างมีความเสียหายอย่างมาก แผ่นดินแยก วัตถุที่อยู่บนพื้นถูกเหวี่ยงกระเด็น

                        

เห็นแล้วใช่มั้ยครับว่า มันรุนแรงขนาดไหน แต่ว่าเรื่งอะไรหรอ อ๋อ ใช่ครับ เรื่องของผมเองเรื่องเดียวเลยที่เสียหายขนาดนี้คือ  --   เรื่องเรียนครับ  ตอนนี้ผมรู้สุฃึกว่ามันเกิดความเสียหายกับเกรดแบบชนิดที่ว่า  ไม่สามารถรับมือได้แล้ว  เพราะอะไรหรอ --  เพราะไม่มีการเตรียมตัวรับมือที่ดีไงครับ  หนังสือหนังหาไม่อ่านซักวิชา อยากทำแต่สิ่งที่อยากทำซึ่งก็ได้ทำจริงๆนะครับ แต่ทำสิ่งที่ชอบ สิ่งที่อยากทำจริงๆ แต่ไอ้การเคลื่อนที่ใต้เปลือกโลกแบบไม่รู้ทิศทางของข้อสอบเนื่อ มันทำให้เกรดเทอมนี้ F แน่ๆ ครับ แล้วที่ว่า After Shock คืออีกหลายๆวิชาเนี่ย มันโดนหางเลขกันไปยาวๆเลยทีเดียว   --   T^T  จะ F กี่ตัวกันน้าเทอมเนี๊ย   หวังว่าเทอมต่อไป จะไม่เจอมรสุมความขี้เกียจอ่านหนังสือมาซ้ำเติมกันอีกนะ ฮือๆๆ